En toen ging het fout...

[Roadkill (Michiel)]

Ik wil graag hier mijn verhaal nog eens vertellen, 1 omdat het voor mij een therapeutische werking lijkt te hebben waardoor het allemaal beter te verwerken valt, en om mensen die het misschien in de toekomst overkomt toch enigzins gerust te stellen.

Het ging bij mij echt mis op 7 januari 2020 om +\- 17:10, maar ik had eigenlijk de hele dag al pijn in mijn kaken dat blijkt 1 van de voortekenen van een infarctt te zijn, ik kreeg op weg naar huis vreselijke pijn op mijn borst. In eerste instantie had ik zoiets van dat het verkrampte borstspieren waren en dat het weer weg zou trekken ( ik had die dag aardig wat spullen ontvangen op het werk en opgeruimd, dat is fysiek vrij zwaar), maar nee de pijn hield aan en weer zelfs erger. Auto ff aan de kant gezet en ff er uit rustig ademenen proberen de opkomende paniek de baas te worden, dat lukte enigzins maar de pijn werd niet minder. Ik moest nog max 5-10 minuten rijden om thuis te komen, hond moest nog uit en dinsdag avond is mannenavond met mijn zoon en die pijn zou wel weggaan als ik ff op de bank kon liggen, dus wer ingestapt. 150m verder de auto toch maar op een parkeerplaats (eerlijk gezegd dwars over 2-3 parkeerplekken)  neer gezet en na nog ff twijfelen 112 gebeld.

Ik heb rond 17:20 gebeld, de ambulance was er 5 minuten later, ik mocht meteen in de ambulance stappen en werd op van alles aangesloten, ik weet nu als je een bloeddruk van 240/190 hebt dat er serieus een probleem is.... Goed vast gesnoerd op de brancard, lampen aan en gas op de lolly richting het Amc.

Om 18:10 rolde we de cardio-unit van het Amc in, in no time gedotterd en om 18:55 de afdeling af. Dus in ongeveer 1,5 uur opgeladen in Zwaag en gedotterd in het Amc zo'n 60 km verder op.... Op de afdeling de foto' 's van het hart gezien, van voor en na het dotteren. Als je het zou vergelijken met de wereldkaart (dat deed ik namelijk wel) dan miste je op de voor foto zeg maar het continent Afrika, en na het dotteren was het weer zichtbaar...
S' avonds rond half 11 ben ik weer naar Hoorn gebracht, zonder toeters en bellen.

Afgelopen vrijdag gelukkig weer ontslagen uit het ziekenhuis, en terug naar huis. Nu dus druk aan het revalideren en conditie opbouwen

Even een paar dingen die ik hiervan heb geleerd:
Dotteren klinkt eng, zonder narcose door je slagaders naar je hart, klinkt pijnlijk maar in de praktijk vond ik de prikjes  van de plaatselijke verdoving in de pols vele malen pijnlijker, en die voel je dus amper (ik zeg dit omdat ik zelf redelijk verder de stress in schoot toen het ambulance personeel mij uitlegde wat het dotteren in hield, mocht het in de toekomst ooit nog eens nodig zijn weet ik nu wat het inhoud en zal ik waarschijnlijk juist rustiger worden)
Wat ook belangrijk is als je 112 belt dat jje precies kan zeggen waar je bent, straatnaam had ik geen idee van maar ik was wel zo slim om bij een bekend pand in Zwaag te parkeren, de gevangenis, ik noemde deze alleen dan weer bij zijn bijnaam "de glasbak".... Kreeg ik meteen de vraag terug bij welke supermarkt staat deze glasbak mijnheer... 😜
Maar het allerbelangrijkste vind ik toch dat hoe bang ik ook was(ja ik ben echt wel bang geweest) ik de blikken in de ogen van mijn vriendin en de Kids/schoondochter nooit meer vergeet...

Al met al lijkt dit me een mooi begin van een ander leven, toch wat meer gaan sporten ( was ook al de bedoeling) ik ga mijn uiterste best doen om het roken echt te laten, tot nu toe lukt het me. En qua werk ook mijn poot wat meer stijf houden en mezelf op de eerste plek en daarna het werk, ik kreeg vandaag ook te horen dat ik binnenkort een oproep krijg van de bedrijfsarts, we gaan kijken, bedrijfsarts kan wel ff wachten, eerst naar de cardioloog e. d.

He dit lucht op, greetz Roadkill (Michiel)

[larsdijkstra]

Goed dat je dit van je afschrijft    lijkt me heel heftig om te ervaren zeg... mooi dat je probeert je gewoontes af te leren. Stoppen met roken, gezond leven en lekker fit zijn en blijven gaat zoveel voor je betekenen...! Beterschap. In het voorjaar maar eens meeten met z'n allen, even bijkletsen met een klein drankje 

[Fubar (Marcel)]

Beterschap, Michiel !!

[mark29]

Heel veel sterkte. Probeer het een plek te geven en te herstellen. Accepteer dat je gauw een jaar verder bent voor alles weer naar je zin gaat. Je gezondheid gaat voor.
Werk is maar werk, al denkt je baas er waarschijnlijk anders over. Herstel, herstel, herstel. En hopen dat je een fijne arboarts hebt.
Probeer als je ziek thuis bent niet te veel te balen, maar genieten dat je eens het huis kan zien van binnen en niet alleen in slaapt, je ziet meer van de kinderen etc.

Ik had ook de balen van ziek zijn. Maar aan de andere kant weinig vaders die hun baby zoveel zien als dat ik hem nu zie. Probeer zo positief mogelijk erin te staan.

[Roadkill (Michiel)]

Ik zie mezelf nu ook eigenlijk niet als ziek, maar als herstellend, en ja de baas kan mijn rug op ik kies nu ff voor mij/ons. Qua kinderen is het bij net ff anders dan bij jou Mark, de oudste woont al op zich zelf en de jongste werkt fulltime dus die zie ik nu ook ook niet echt overdag, maar begrijp wat je bedoelt.
Nu ligt de focus vooral op wandelen, en dat gaat eigenlijk prima, en ik heb er voor nu ook nog geen problemen mee dat het geen hele grote afstanden zijn, ik zie het elke dag  al meer worden.

@lars word zo wie zo wel weer eens tijd voor een meeting, al zit er nog wel wat werk aan de Clio

[larsdijkstra]

Komt goed Michiel

[A110]

Beterschap Michiel.

Maar wat een verhaal. Toch knap dat je 112 nog hebt kunnen bellen.
Doe het inderdaad rustig aan en schijt hebben aan de arboarts, degene waar je eerst naar moet luisteren zijn de cardioloog en/of je huisarts.

En wandelen doet een mens zeer goed.
Ben vanochtend weer lekker wezen wandelen, muziek aan en gaan.
Ik werk zelf nu halve dagen, ben in de ochtend vrij en ben in de middag aanwezig op de zaak. Vandaag ging dat prima.
Maar ook ik neem een stapje terug. Was op een gegeven moment aan 5 auto's tegelijk bezig.
Ga nu nog maar aan 1 werken. De andere moeten dan maar gewoon geduld hebben.

Bij mijn is de diagnose voorlopig nog oververmoeid. Mijn bloeddruk is prima inorde, gelukkig.
Maar ik houd het wel in de gaten. Ik rook en drink nooit, maar snoepen is dan wel weer lekker 😉.

Houd je rustig en doe rustig je conditie weer opbouwen.

Jeroen

[Yorick]

Heftig om te lezen Michiel, wel tof en fijn dat je het zo wil delen. Helemaal omdat het voor jou ook helend is. Richt je op de dierbare dingen in het leven en blijf moed houden, al Komt dat wel goed als ik dat zo lees.

Strijder!

[Roadkill (Michiel)]

Bedankt voor alle steun  mannen, het van me af kunnen schrijven is lekker en lucht op.. En ik wil vooral mijn ervaring met het dotteren zelf delen, vooral omdat ik merkte dat ik bij de uitleg van hoe in paniek raakte. En dat is weer niet echt goed voor de bloeddruk. En achteraf helemaal niet nodig, ik merkte er pas wat van nadat de Stent zelf was gezet.

[Nikk]

Met de juiste levensstijl en het feit dat je ( hart ) conditie vanaf nu goed in de gaten wordt gehouden moet het goedkomen. Mijn vader is al tig jaar hartpatiënt. Stents, medicijnen en een pacemaker. Daar kan je heel oud mee worden ( hij is inmiddels 87  )

[Roadkill (Michiel)]

Ja ik weet het, het gaat ook gewoon lekker, ok vandaag ff een off day gisteren waarschijnlijk net ff te veel gedaan.

Maar nu dus in ieder geval al een week niet meer gerookt, en zodra ik een lolly pak staat de hond al bij de deur klaar 😜😜😜😜

[larsdijkstra]

Volhouden!

[Tedo]

Man, wat een verhaal! Goed dat het oplucht voor je.
Rustig aan en veel beterschap, enneh; niet meer roken hè? Dat kan anno 2020 echt niet meer.
Stop het geld dat je uitgaf aan peuken in een potje en gebruik dat na verloop van tijd voor iets leuks, bijvoorbeeld om je Clio op te knappen.

[adinsx]

Stevig verhaal zeg, én ik denk een goede wake-up call. Je kan je overal druk om maken, maar gezondheid is echt het belangrijkste wat dat betreft. Hier twee jonge dochters thuis (3 en 5) en ik moet er niet aan denken dat er wat zou gebeuren. Dus mijn goede voornemen is dit jaar een simpele: 1 kg per maand eraf puur door weer te gaan sporten. Járen terug echt een topconditie (3x volleybal, 2x hardlopen, 1x zwemmen in de week), maar met een drukke kantoorbaan, kleine kinderen en heel veel andere dingen die leuk zijn is het niet meer sporten er bij ingeslopen. En daarmee ook een kilo of 10 

Dat snoepen 's avonds hè... Roken e.d. overigens nooit gedaan, maar ik zie om me heen (een oom heeft een soortgelijke dotter-ervaring) hoe moeilijk het blijkbaar is om te stoppen.

Dus, ga er voor, en laat je niet gek maken. En... goed om het van je af te schrijven 

[larsdijkstra]

Ook met een druk leven nu, maak ik echt tijd vrij om te sporten. Op hoog niveau gevolleybald en nu veel hardlopen en fitness.
Is echt een keuze om ook fit te blijven maar moet het ook doen, anders ook hoofd te vol ( ADHD en high sensitive oa). Ca 4 of 5 x in de week. Ook al is het maar een half uur, heerlijk.